ጉንጉን

ልኬለሽና ምንዳዬ እጎጅዋቸዉ ሰብሰብ ብለዉ ተቀምጠዉ ስለ ሣር-አምባዉ ኑሮአቸዉ ሲያወሩ አመሹ። የልኬለሽ ቀልብ አላረፈም። ትልቁ ቤት ዉስጥ ቅናትና ጥርጣሬ፣ ጥላቻና ደባ ሲራኮቱ፤ ትንሽዋ ጎጆ ዉስጥ ሁለት የሚዋደዱ ልቦች የተደቀነባቸዉን ችግር እያዉጠነጠኑ ነበር።
“አንገባም ወይ ልኬ? ተባረደ እኮ” ሲንከራተት ከቆየዉ ሐሳቡ እንደተመለሰ።
“እዉነትክን ነዉ። እንግባ እኔማ ቢማሽልን ብዬ ነበር። ጋደም ስል ቅዠቱ አያስተኛኝም። ዐሥርዬ ስባንን ዶሮ ይጮሀል። ቅዠቱ ያስፈራኛል” አለችዉ ጣቶቿን ትከሻዉ ላይ አዋትራ።