የሓ፡- ያዘጋጀሃቸው ፊልሞችን እኔ ስቆጥር ፲፩ ደረሱ። እስኪ ፊልሞችህን አስቆጥረኝ።

ሄኖክ:- ቁጠር። የመጀመሪያው ‹መስዋዕት›፣ ኹለተኛው ‹የወንዶች ጉዳይ፩›፣ ከዚያ ‹አልቦ›፣ ከዚያ ‹ፔንዱለም›፣ ከዚያ ‹ስብራት›፣ ከዚያ ‹ልክ ነኝ!›፣ ከዚያ ‹ይግባኝ›፣ ከዚያ በኋላ ‹ቀሚስ የለበስኩ 'ለት›፣ ቀጥሎ ደግሞ ‹አዲናስ› እና አሁንም ሌሎች ስራዎች ላይ ነኝ። ገመና፩ የቴሌቪዥን ድራማ ላይም በዝግጅት ነበርኩበት።

የሓ፡- እውነትም ልጆችህ ናቸው። አልፎ አልፎ ከፊልም ሰሪዎች የምታዘበው ‹‹ፊልሞቼ ልጆቼ ናቸው›› ካሉ በኋላ ዝርዝራቸውን እረሳሁ ሲሉ ነበር። እንዲህ በስስት ከነ ልደት ተራቸው መንገርህን አድንቂያለሁ። ያውም በድንገት፣ ባንድ ትንፋሽ!

ሄኖክ:- በል እርምህን አውጣ፣ ፊልሞቼን መቼም አልረሳልህ። እንኳን ርዕሳቸው ይቅርና የቀረጻ ዉጣ ውረዳቸው፣ የተዋንያኑን ነገር፣ የቦታ ቦታው ነገር፣ የአጋዦች እገዛ፣ የእንቅፋቶች ከፍታ ሁሉ አልረሳቸውም እኔ። ጊዜ ኖሮህ ባጫወትኩህ።

የሓ፡- ለምን ዳይሬክተር ብቻ ሆንክ ግን፤ ያውም የፊልም ብቻ?

ሄኖክ:- ሁሉንም ስለሚያካትት ነዋ። ዳይሬክተር ስለሆንኩ እኮ ተዋንያንንም፣ ደራስያንንም፣ ‹ፕሮዲዩሰሮችንም›፣ ሌሎችንም ቀድሞ የመምራት እድል አለህ። ስሜቴን፣ ሃሳቤን፣ ህልሜን አጋራበታለሁ። እና፤ ዳይሬክተር የሆንኩት አንድም ስለምወደው አንድም ስለምችለው ነው። ‹ለምን የፊልም ብቻ› ላልከው ግን እኔም እያሰብኩበት ነው። የተማርኩት እንዲያውም ቴአትር ስለሆነ፣ ወደ ፊት ቴአትርም አንድ መተንፈሻዬ እንደሚሆን እርግጠኛ ነኝ።

የሓ፡- ደግም እኮ የፊልም ዳይሬክተር በኛ አገር አይደግምም ይባል ነበር። አንተ ከመድገምም እስከ አስራ አንድ ፊልሞች ደጋገምክሳ። ምኑ ቢረዳህ ነው ያን ያህል?

ሄኖክ:- ሌላም ስራ የለኝ እኔ። ሲደመር ተጨማሪ ያንብቡ

1 ከ 4